"Kochanie, zmieniam styl: od teraz będę ubierać się bardziej elegancko i w proste, stonowane kolory" - jakiś czas temu powiedziałam mojemu chłopakowi. Efekty owej metamorfozy możecie obejrzeć poniżej. Do szykownej prostej koszuli dobrałam neutralny T-shirt w pasującym kolorze, gustowne spodnie z lampasem, a całość podkreśliłam delikatną, wysmakowaną biżuterią.

PS. Istnieje prawdopodobieństwo, że winę za wystąpienie tej mutacji ponosi Cyndi Lauper, bo słucham i oglądam jej ostatnio zdecydowanie za dużo. Tak czy inaczej, od dawna miałam ochotę na stylówę z dawką kontrolowanego kiczu, który, po pierwsze, bardzo pasuje mi do aktualnych trendów, a po drugie poprzez kolory i humorystyczne zabarwienie wyraża to, co ostatnio dzieje się u mnie w środku - a dzieje się szczęście!

PS2. Za zdjęcia do dzisiejszego wpisu baaardzo dziękuję Łukaszowi!

Converse sneakers // vintage sunglasses // Reserved earrings

     Za każdym razem gdy myślę o stylizacji na Walentynki, na myśl od razu nasuwa mi się kolor czerwony. Skojarzenie oczywiste - w końcu wszechobecna w to święto czerwień to chyba od zawsze symbol miłości, pasji i bezkonkurencyjnie najseksowniejszy z wszystkich kolorów.  Niewiele osób wie jednak, że czerwony jest również symbolem wojny, co składa się wręcz idealnie, bo jako samozwańcza rebeliantka czuję się w obowiązku walczyć z  wszystkim, co schematyczne (albo związane z krwistozbrojnymi gwardzistami). 

     Oprócz iście ognistej potrzeby przełamania walentynkowej monotonii chciałam, aby moja tegoroczna stylówa była romantyczna - stąd uwodzicielska koronka, kobieca - a więc obowiązkowe były kolczyki-koła, które w mojej estetyce przeżywają swój renesans, zadziorny dekolt i kozaki za kolano; i eklektyczna - dlatego nie mogłam odmówić sobie romansu między trzema rodzajami kratki i koronką. Lekko poszarpane włosy kojarzą mi się z latami 80. - i nie wiem czemu, na trzecim zdjęciu sama przypominam sobie Madonnę. Może to kwestia tego groźnego spojrzenia godnego prawdziwej buntowniczki?

Bershka jacket // Zaful skirt // H&M lace body // Bershka boots

Po pierwszym tygodniu sesji bilans wynosi 2:1 dla mnie. 

Mimo że mój obecny styl totalnie tego nie wyraża, od zawsze lubiłam szalony klimat lat 80. - ogromne poduchy na ramionach, szalone kolosy (napisałam to automatycznie :/) kolory, kiczowate dodatki i skłonność do przesady we wszystkim, łącznie z fryzurą i makijażem. Dzisiejsza stylizacja to hybryda delikatnej inspiracji stylem tych szalonych lat i minimalizmu z nutką lat 90., na który ostatnio nieprzerwanie choruję. Buntowniczy charakter podkreślają moje nowe Martensy, które dorwałam na Footway.

Witajcie w 2018. roku! Dzisiejsza stylizacja była co prawda przewidziana jako propozycja sylwestrowa, ale - jak to bywa z postanowieniami - nie do końca udało mi się go dotrzymać. Wykorzystałam tutaj top 

i koronkowy stanik z poprzedniej stylizacji, ale całkowicie zmieniłam resztę elementów i dodałam dobrze znaną Wam już moją ulubioną perukę. 

Rok 2017 był dla mnie bardzo przełomowym czasem - był rokiem rozczarowań i spełnienia, miłości
i nienawiści, wielkich porażek i drobnych sukcesów, suszy i deszczu, radykalnych decyzji i zupełnego niezdecydowania. I chociaż nie uważam nowego roku za szczególną okazję do wymyślania postanowień albo kształtowania konkretnych oczekiwań, jestem po prostu ciekawa tego, co (oprócz niewątpliwie najbardziej wyczekiwanych przeze mnie sesji i premiery kolejnej części Grey'a) przyniosą kolejne miesiące. 

Przez ten rok wiele zmieniło się w moim życiu. Nauczyłam się pić wódkę, gotować zupę z jarmużu i soczewicy i zaczęłam oglądać "Grę o tron" (niestety, jeszcze nie mogę dopisać, że zostałam mistrzem Photoshopa, ale pracuję nad tym). Przede wszystkim jednak znowu zmieniłam się ja. Podobno wizualnie (ostatnie szacunki wskazują, że wyglądam na 18-19 lat, więc wydoroślałam o całe 6!), ale mam wrażenie, że idą za tym kolejne zmiany w psychice. Być może to zasługa jarmużu i soczewicy... albo (czego boję się dodać) wódki. Tak czy inaczej, coraz lepiej uczę się jak brać życie za rogi, przyjmować masę porażek, która mnie spotyka i brać na wątłą klatę tęgie konsekwencje własnych decyzji. 
Jeśli jeszcze do tego zaliczę ten semestr, 2017 będzie jednym z najbardziej owocnych lat mojego długiego 13 20-letniego życia.

Wearing: